Ben, 37 yaşında, Yayla’da ikamet eden biriyim. Bundan yaklaşık 9-10 yıl önce bir arkadaşımın kızına belki yardımcı olurum diye kan örneği vermiştim. O arkadaşımın kızına yardımcı olamadım ama yıllar sonra beni arayıp kan örneğimin birisine uyduğunu ve verip veremeyeceğimi sordular, ben de düşünmeden olur dedim. Çünkü bir insanın hayatı benim iliğime bağlı idi ve vicdan olarak vermem diyemezdim. İliği verdikten sonra, 28 yaşında bir erkek hasta olduğunu öğrendiğim zaman sevindim çünkü çok yakın bir zamanda kardeşim gibi sevdiğim 28 yaşındaki kardeşimi bir trafik kazasında kaybetmiştim, ve bu nedenle ilik vereceğim kişinin de ayni yaşta olduğunu duyunca çok duygulandım, keşke benim kardeşimin de hayatını kurtaracak birileri olsaydı veya onun için de yapacak bir şeylerimiz olsaydı. O yaşlarda genç birine az da olsa bir umut kaynağı olduğum için çok sevindim. Tekrar bana ihtiyaç olması halinde hiç düşünmeden yine veririm çünkü iliğimi verdikten sonra birilerinin hayatının kurtulmasına yardımcı olduğum için çok mutlu oldum ve bu işlemlerden sonra hiçbir şekilde hiçbir rahatsızlık ve işimi yapmamı engelleyecek hiçbir sorunum olmadı. Bu nedenle her kim olursa böyle bir durumda ihtiyacı olanlara ve özellikle iliğinin uyması halinde ihtiyaçlı kimselere iliğini vermekten çekinmemelerini ve vermemezlik etmemelerini tavsiye ederim. Çünkü hasta olan kişiler için bizim vereceğimiz bir miktar ilik onlar için kocaman bir hayat demekir. Ve onları bu hayattan elimizden geldiğince mahrum etmemeliyiz. Bunun bizim bir insanlık görevimiz olduğunu unutmamalıyız.
Yakup ÜÇOK / Güzelyurt
Bağış Tarihi: 08/10/2008